De schatten van de inca’s in Peru!

Dag iedereen, we bevinden ons al enige tijd terug in het tropische België :-) maar hier nog het vervolg van onze magnifieke wereldreis.

Peru, onze laatste grensovergang over land verliep zoals we het gewend waren, vlot en gemakkelijk.  Na de grensovergang in Peru namen we een andere bus richting Cusco, de toeristische trekpleister van Peru en het centrum van de incacultuur.  De busrit verliep toch met enkele vreemde gebeurtenissen, een vrouw geladen met wel tien volle zakken stapte de bus op en ging gaan vragen aan andere toeristen om deze bij te houden, redelijk verdacht besloten we resoluut om dit niet te doen.  Na enige tijd stopte de bus en was er politiecontrole, en toen bleek dat de vrouw zakken smokkelde van de ene provincie naar de andere, wat niet toegestaan is in Peru.  De vrouw verzette zich erg agressief tegenover de controle met als gevolg dat de hele bus in een mum van tijd in rep en roer stond.  Gelukkig kwam de rust terug na een klein halfuurtje en kon de bus verder rijden met de vrouw er nog op maar met enkele smokkelzakken minder….  Ook toen we arriveerden in Cusco was een opschudding bij het uithalen van de bagage en werd er plotseling gevochten onder twee Peruaantjes, kleine vermelding, het was een man en een vrouw die slaags geraakten maar het was de man die na een stevige oplawaai van de vrouw op de grond belandde, de vrouwen in Peru zijn dus geen katjes om zonder handschoenen aan te pakken :-).

Na de soapserie van op de bus kwamen we dus aan in een ongelooflijke prachtige stad, smalle straatjes die nog volledig intact zijn gebleven en een plaza om “u” tegen te zeggen.

Na een dagje gerust te hebben en de binnenstad te hebben verkend was het tijd om de talloze incaruïnes rondom de stad te verkennen, we startten onze incatocht met het dorpje Pisac, een dorpje in de Heilige Vallei van de Urubamba rivier.  Hier bezochten we de Pisac ruïnes die boven op een heuvel liggen bij de ingang van de vallei, we lieten ons brengen naar boven en deden de tocht te voet terug naar beneden met prachtige uitzichten over de omgeving.

Toen was het tijd voor het hoogtepunt en de hoofdreden om naar Peru te komen, de verborgen incastad Machu Picchu, daarvoor moesten we eerst naar het dorpje Aguas Calientes, enkele kilometers van de site en een dorp dat enkel te bereiken is met de trein of enkele dagen stappen met de bekende incatrail.  Maar deze is zo populair dat je dit moet boeken maanden op voorhand.  Het dorpje is heel geïsoleerd en leeft van de vele toeristen die komen voor Machu Picchu.  Na een korte nacht waren we vroeg uit de veren want dit zou een topdag worden, de eerste bussen naar de fameuze site vertrokken omstreeks vijf uur dertig en om vijf uur stonden we al paraat aan het busstation.  Niks te vroeg zo bleek want er stond al een immense rij te wachten!  De steile busrit van een goed kwartier bracht ons naar de ingang van de site, een korte maar heel zalige busrit naar boven, vooral de mist gaf het een mysterieus gevoel.

Iedere dag komen zo’n 2000 duizend mensen de site bezoeken en dus stond er wel nog wat volk te wachten eer we binnen geraakten.  Heel enthousiast klommen we naar de uiterste top van de site want daar was het beste uitzicht te zien.  De vele mist maakte dat we na een uurtje geduld Machu Picchu zagen verschijnen in de diepte, en wat was dat zalig, een ongelooflijk gevoel schoot ons te binnen en dit beeld zal ons nog ons hele leven sterk bijblijven, nooit eerder hadden we zoiets zaligs gezien en na tien maanden waren we toch al t een en t ander gewoon :-).  We bezochten heel de site en waren daar enkele uren zoet mee.  Voor de geïnteresseerden nog wat bijkomende informatie over de site.  De site op 2400m werd gebouwd in de 15^e eeuw door de inca’s en men veronderstelt dat het dienst deed als een soort buitenverblijf voor koningen en mensen van hoge stand.  Het was enkel te bereiken via een steil pad, een tocht die enkele dagen duurde.  Wegens de invasie en de verovering van het gebied rondom de site door de Spanjaarden in de 16^e eeuw werd het vanaf toen niet meer bewoond, maar de stad zelf is nooit ontdekt geweest door de Spanjaarden en daardoor ook niet vernietigd, waarvoor dank!

Na deze ongelooflijke ervaring gingen we terug richting Cuso en onderweg bezochten we nog enkele kleinere sites die het absoluut  waard waren van een bezoekje te brengen!

Nog enkele dagen verbleven we in Cusco omdat we niet genoeg konden krijgen van de sfeer in deze uitzonderlijke stad!

Tijd voor een andere beleving in Peru en we trokken terug eventjes zuidwaarts naar Arequipa, de derde grootste stad van Peru met terug een indrukwekkende plaza.  De kathedraal en vele koloniale gebouwen sieren hier het plein.  Het Santa Catalina klooster hier is waar vele nonnen vroeger in complete afzondering moesten leven maar tegenwoordig is het een intrigerend complex met vele nauwe steegjes, honderd huisjes, een hoofdplein, een kerk en zelfs een begraafplaats.  Sinds 1970 toegankelijk voor publiek en zeker de moeite.  Wat in deze stad ook erg indruk maakte op ons was het museum dat ging over “juanita” the ice-princess.  Hier staat het goed bewaard gebleven bevroren lichaam van een meisje tussen de 10 en 15 jaar dat als een offer aan de goden werd gedood op een berg aan de Andes.  Het is ontdekt geweest op een expeditie in de jaren negentig en het is toch aangrijpend als je dat lichaampje voor jou ziet.

Na de stad Arequipa was het tijd om de omgeving te verkennen en deden we een tweedaagse naar de Colca Canyon, een Canyon twee keer zo diep als de Grand Canyon In de VS.  Het is ook de leefwereld van de Andescondor, een beschermde diersoort die je hier als je geluk hebt kunt aanschouwen op enkele meters van jezelf.  Deze immense vogels hebben een spanwijdte van maar liefst 3 meter.  Tijdens onze tweedaagse sliepen we in het dorpje Chivay, waar er op enkele kilometers warmwaterbronnen te vinden zijn waar je heerlijk kunt dobberen in een heet bad, wat meer dan welkom is in een dorpje waar de temperaturen door de hoge hoogte aan de lage kant zijn.  Vooral dan ’s nachts met vriestemperaturen in een kamertje zonder verwarming :-).

Via Arequipa zetten we onze tocht verder naar de stad Nazca in het westen van het land, in de woestijn, de temperaturen hier schoten terug de lucht in en dat deed deugd.  De stad Nazca zelf trekt op niet veel en vele toeristen komen hier dan ook voor één dag om de bekende Nazca lijnen te aanschouwen, tekeningen in het zand gemaakt door de nazca-indianen in allerlei gedaanten.  De beste manier om dit te doen is met een vliegtuigje maar wij kozen voor een goedkopere optie en bekeken ze vanuit een hoge uitkijktoren, waar we er een stuk op drie konden zien.  Deze lijnen zijn zo goed bewaard gebleven omdat dit gebied een van de droogste op aarde is, 25graden, windstil en bijna nooit geen regen.  Gelukkig zijn er wel enkele caféétjes in de stad om dat droge zand door te spoelen :-).  We bezochten ook nog de Nazca woestijn begraafplaats van Chaucila, waar 1500 jaar oude mummies, beenderen en aardewerk te zien zijn in grote graven, hier zouden ze het perfecte Halloween feestje kunnen geven allezins.

Na Nazca gingen we richting het noorden via de stad Ica naar het mini-dorpje Huacachina, een dorpje ten midden in de woestijn met een grote oase middenin, vooral gekend om van de steile zandduinen te glijden met een plankje of om met een buggy in rond te crossen.  Het dorpje staat vooral in het teken van de toeristen en dan vooral heel jonge toeristen die hier komen om ’s nachts te feesten in de bars en lokale disco en dan overdag languit in een hangmat ergens plaats te nemen.  Na één nacht hadden we het hier wel gezien.

Onze voorlaatste stop in Peru was de kuststad Paracas en het kustdorpje Pisco, bekend van de lokale drank met de originele naam Pisco :-).  Het drankje is gemaakt op basis van druiven en de meest bereide vorm is de pisco sour, pisco met eiwit, suiker, limoen en ijs.  Lekker en heel verfrissend!  Hier konden we ook een boottrip doen naar de Islas Balestas, rotsformaties in het water met vele zeezoogdieren en zeevogels, de sterke golven op het moment maakte dat we twee dagen geduld moesten hebben om het te bezichtigen maar het was het wachten de moeite waard.  Het is ook aangeraden om een pet aan te hebben of een ander hoofddeksel, enerzijds voor de zon maar anderzijds ook ter bescherming van de uitwerpselen van de vele vogels die boven de boot vliegen.  Wij hadden geluk maar een Japanner die bij ons op de boot zat iets minder want toen we terug aanmeerden zat zijn t-shirt vol andere motiefjes :-).

Onze laatste week in het land verbleven we in de hoofdstad Lima, een leuke stad maar zoals vele grootsteden redelijk druk en ook daar heb je enkele dagen nodig om aan de stad te wennen.  Wij hadden tijd genoeg en bezochten hier dan ook redelijk veel, de leuke oude binnenstad, het ultramoderne shopping complex aan de haven, een tentoonstelling over de Peruaanse gastronomie enz….  Gastronomie is wel een groot woord voor het eten in Peru, lekker maar niet om over huis te schrijven, wat ik toch maar aan het doen ben :-).  De specialiteit in Peru is Guinee Pig, de laatste dag in Peru besloot ik dit eens uit te testen met een heel grappig verhaal als gevolg.  Ons Engels is redelijk goed maar hier had ik toch een inschattingsfout gemaakt, denkende dat Guinee Pig een lekker mals biggetje was.  Maar wat bleek dat Guinee Pig in het Nederlands Cavia betekent, het kleine tengere beestje met niet veel vlees aan.  Toen ik deze dan ook voorgeschoteld kreeg op een terrasje in Lima keek ik toen ook heel verbaasd naar dat kleine beestje op mijn bord die met kop en poten met nog wat haar op werd geserveerd.  Ik heb er van geproefd en het smaakte vreselijk, lesje geleerd en de Peruaanse specialiteit mogen ze absoluut in het land houden :-)!

Zo dat waren onze belevenissen over het heel interessante Peru, later volgt nog een verslag over ons laatste maar absoluut niet ons minste land, namelijk het land van de sigaren en de mojito’s, Cuba!!!

Ciao!!