Een aangename verrassing : Bolivië !!!

Hallo allemaal!

Sinds vorige week zijn we gearriveerd in het hart van de incacultuur, Cusco (Peru), maar eerst nog eventjes ons reisverhaal over het mooie Bolivië.

Onze reis doorheen Bolivië begon bij de grensovergang La Quiaca (Argentinië) met Villazon (Bolivia).  Te voet en heel gemakkellijk gingen we de grens over en ook deze keer geen controle van de rugzakken.   Een enorme chaos heerst er aan beide kanten van de grens, en mensen lopen er over en ‘t weer met grote zakken vol rijst, koeken, en allerlei andere dingen.

Eenmaal in Bolivië merken we meteen dat het er helemaal anders aan toe gaat dan in Argentinië.  Veel armer en het straatbeeld is terug gekleurd met allerlei kraampjes, eetstalletjes en Bolivianen in hun tradionele klederdracht en typische bolhoedjes.

Na onze vlotte grensovergang reizen we door naar een groter dorp, Tupiza, gelegen in een prachtige omgeving van canyons en gekleurde rotsformaties.  Van hieruit maakten we een vierdaagse tocht per jeep om te eindigen op de grootste zoutvlakte ter wereld, salar de Uyuni.  We vormden een groepje met nog 2 australische meisjes Zee & Emma en gingen samen met onze gids Santos op stap.  Onze tocht bracht ons in een heel andere wereld, van ruige landschappen naar woestijnen tot mooie lagunes in verschillende kleuren.  Doordat we voor een groot gedeelte ook vertoefden in een vulkanisch landschap zagen we ook geisers en warmwaterbronnen.  Onderweg hielden we halt bij kleine primitieve dorpjes en sliepen we bij lokale families, wat een unieke ervaring was.  Onze laatste dag bracht ons tot op de zoutvlakte van Uyuni zelf, een uitgestrekte vlakte van 100km op 120 km groot, een landschap apart waar we ’s morgens vroeg halt hielden bij een zouthotel om de zonsopgang te aanschouwen, adembenemed!

Na onze vierdaagse trip ging onze reis verder naar het stadje Potosi, de hoogst gelegen stad ter wereld op 4060m boven de zeespiegel.  Potosi is een mooie stad en wordt gekenmerkt door mooie gebouwen en steile smalle straatjes, maar is vooral ook gekend voor de mijnen.  Cerro rico is de berg waar de meeste mijnactiviteiten plaatsvinden, in het bijzonder voor zilver, lood en zink.  De werkzaamheden onder de grond zijn heel erbarmelijk want veel mensen die er werken, mannen en jammer genoeg ook redelijk wat kinderen en jongeren, sterven binnen de 10 jaar als ze er beginnen te werken.  Dat gaat dan vooral over de mensen die het hele zware werk beneden doen, waar het ongeveer 40 graden en meer wordt.  Ze sterven voornamelijk door gassen die vrijkomen maar ook door instortingen en andere mijnongelukken.

Onze volgende stop was de stad Sucre.  Heel toevallig komen we daar terecht bij een B&B dat wordt uitgebaat door een landgenoot!  Sucre is ongetwijfeld de mooiste stad van Bolivia en wordt gekenmerkt door witte koloniale gebouwen en gezellige pleintjes.  We verbleven er enkele dagen en bezochten van daaruit ook de gekende zondagsmarkt in Tarabuco, een bergdorpje waar mensen in typische klederdracht met hun ezeltje uit de omliggende bergen komen om allerlei dingen te verkopen.

Daarna namen we de nachtbus naar La Paz, de hoofdstad van Bolivië.  La Paz heeft 2 miljoen inwoners waarvan 1 miljoen wonende in El Alto, een achterbuurt van La Paz.  Op zich heeft de stad niet zoveel te bieden maar heeft wel enkele gezellige straatjes met typische kraampjes waar je o.a vers sinaasappelsap kunt kopen.

Vanuit La Paz ging onze tocht verder richting het Amazonewoud.  We vlogen met een militair vliegtuigje naar het dorpje Rurrenabaque, gelegen ten midden in de jungle met een spectaculaire landing op een grasveld.  Meteen steeg de temperatuur terug van 15 graden naar 35 graden!  Terug in de tropen dus, met bijgevolg de vele muggen!  De volgende 3 dagen en 2 nachten vertoefden we in de jungle en dat was echt een speciale ervaring.  De eerste dag bezochten we een lokaal primitief dorpje ten midden de amazone, en zagen we hoe de mensen verschillende soorten vallen maakten om wilde beesten te vangen.  We verbleven daar in een hutje helemaal gemaakt in hout en met een hangmat, en vooral ‘s avonds was het manifiek om allerlei junglegeluiden te horen.  De tweede en derde dag zijn we met de boot dieper de jungle ingegaan en deden we verschillende wandelingen doorheen de natuur.  We zagen o.a. apen, wilde zwijnen, verschillende soorten vogels en vlinders en zelfs voetsporen van een jaguar.

Na dit tropisch paradijs gingen we terug naar het koude La Paz en reisden we meteen door naar Copacabana, een stadje gelegen aan het Titicacameer.  Het meer is het grootste meer van Zuid – Amerika op 3800m boven de zeespiegel.  Copacabana is een gezellige plaatsje waar je heerlijk forel kunt eten voor een spotprijsje.  We bezochten van hieruit ook het eilandje Isla del Sol (eiland van de zon), de geboorteplaats van de eerste inca’s.  We bezochten verschillende ruines in het noordelijke gedeelte en deden de 8km trek naar het zuidelijk gedeelte van het eiland, wat een prachtige wandeling was.

En zo zaten onze drie weken in Bolivië erop en zijn we vorige week aangekomen in Peru, ons laatste land van Zuid – Amerika, waarover later meer!

Vele peruaanse groeten!